18 mrt 2024

Zaaltekst and then, and then, and then door Ruby de Vos

 and then, and then, and then Klaske Bootsma

zaaltekst door Ruby de Vos

Engels, Nederlands






Oopening expositie Klaske Bootsma and then, and then, and then

Opening expositie Klaske Bootsma and then, and then, and then

foto: Robert Mulder


foto: Robert Mulder

foto: Robert Mulder






opbouw and then, and then, and then, Klaske Bootsma

opbouw expositie and then, and then, and then van Klaske Bootsma

 




poster Klaske Bootsma

 poster Klaske Bootsma

ontwerp Hansje van Halem


8 mrt 2024

be here geselecteerd door student jury Best Verzorgde Boeken 2023

 be here is geselecteerd door de student jury voor de Best Verzorgde Boeken 2023

de negentigste verjaardag van kunstenaar herman de vries  vieren we in groningen met de zes weken durende manifestatie: be here!          

van 05 juni -17 juli 2021 is er een grote tentoonstelling van zijn werk en is er een scala aan acties. in de ruimtes van block c en artisbook geeft de tentoonstelling teksten en bijdragen uit de periode 1950 - 2020, een overzicht van het werk van herman de vries. veel van het getoonde komt uit de privécollectie van de vries zelf.

deze tentoonstelling vormt de inspiratiebron voor acties uitgevoerd door de herman de vries guerilla art group, een collectief met een vaste kern. teksten van herman de vries worden gegoten, gekrijt, gestanst en gedrukt op muren, daken, stoeptegels en posters: overal in de stad duiken zijn woorden op. de teksten verschijnen en verdwijnen, ze worden ontdekt of blijven onopgemerkt, misschien direct gezien of pas veel later, door telkens andere mensen. het onverwacht zien van de woorden kan leiden tot een poëtisch moment, een aandachtspunt in het hier en nu.                                                                

gedurende de hele manifestatie ondersteunen herman en susanne de vries de acties van de guerilla art group vanuit hun woonplaats eschenau in duitsland. de vries noemt de acties in groningen ludieke filosofie.

deze publicatie is een beeldverslag van de manifestatie, een waaier aan activiteiten. 


initiatief, vormgeving en productie: block c en artisbook

taal: engels

 

oplage 216 waarvan 37 gesigneerd door herman de vries


prijs ongesigneerd €29,00

gesigneerd: €79,00


voor meer informatie: info@artisbook.nl

















4 mrt 2024

Klaske Bootsma uitnodiging

 

Klaske Bootsma
and then, and then, and then

16 maart - 20 april 2024

Opening zaterdag 16 maart om 16:00 uur



open vrijdag en zaterdag van 13:00 - 17:00 uur



15 feb 2024

zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempts to Block C # 3 Engels / Nederlands

 zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempts to Block C # 3       Engels / Nederlands  


ATTEMPT III

In the last weeks of the exhibition, Klaas invites us to the environment enhanced by sound-image senses, or as Klaas himself refers to it —the impetus of corpora quadrigemina. This scientific concept meticulously points to the way human perception is coordinated by the reflex centers of eye movement and auditory responses.

Attempt III departs the conclusion that an embodied plot is formed by the unseen yet deeply entrenched symbiosis among participating bodies, i.e., us, the viewers, the artist, and the space. All the material shapes were primarily hints that facilitated the wanderings in our own imaginary minds. As the space is now cleared from physical attempts to block the space, we enter the analog meta- level, a so-called fourth dimension, where our corporealities are fused. 

Attempt III suggests a labyrinth for a voyage to infinity; similarly, when Kris Kelvin, the protagonist in A. Tarkwosky’s film Solaris (1972), is sent on an interstellar expedition, all he discovers are quantum entanglements of coexistence in multi-realities. Kelvin’s only point of reliability becomes the attunement of imagination and perception.




ATTEMPT III

In de laatste weken van de expositie, nodigt Klaas ons uit in een omgeving die door geluid-beeld zintuigen wordt opgewaardeerd of zoals hijzelf aangeeft – de impuls van de corpora quadrigemina. Dit wetenschappelijke concept wijst minutieus naar de wijze waarop menselijke perceptie wordt gecoördineerd door de reflexcentra van oogbewegingen en auditieve reacties.

Attempt III heeft als uitgangspunt dat een belichaamd plot wordt gevormd door de onzichtbare maar diepgewortelde symbiose tussen deelnemende lichamen, dat wil zeggen wij, de kijkers, de kunstenaar en de ruimte. Alle materiële vormen waren primair hints die ronddwalen in onze eigen verbeelding faciliteerden. Nu de ruimte geheel is ontdaan van pogingen de ruimte te blokkeren, treden we binnen in het analoge meta-niveau, een zogenaamde vierde dimensie waar onze lichamelijkheden samensmelten.

Attempt III suggereert een labyrint voor een reis naar oneindigheid; gelijk aan de situatie van Kris Kelvin, de protagonist in A. Tarkovsky’s film Solaris (1972) die op een interstellaire expeditie is uitgezonden en al wat hij ontdekt zijn quantumverstrengelingen van coëxistentie in multi-realiteiten. Kelvin’s enige houvast wordt de afstemming van zijn verbeelding en perceptie.




 

Klaas Koetje Attempts to Block C #3 DQG2402

 


Attempts to Block C #3DQG2402 van Klaas Koetje.








3 feb 2024

Klaas Koetje, Dagblad van het Noorden

 Een witte bol in een white cube: videokunstenaarKlaas Koetje daagt zichzelf en de bezoeker uit in kunstruimte Block C

Illand Pietersma  Gisteren, 19:41  Beeldende kunst  


            Videokunstenaar Klaas Koetje: „Deze galerie oogt ook wel een beetje vierkant. En nu heb ik er een grote bol in geplaatst.” 

            De speelse installatie 'Attempt' is te zien in Block C in Groningen. Foto: Corné Sparidaens

  

Een witte bol in een ‘white cube’: videokunstenaar Klaas Koetje daagt zichzelf en de bezoeker uit in kunstruimte Block C in Groningen. Via speelse installaties brengt hij mensen in contact met elkaar en met kunst.

 

‘Maak eens een keer iets anders’, zeiden mensen in de omgeving tegen Klaas Koetje (Wildervank, 1958). Hij staat bekend om zijn abstracte videokunst, is daarnaast schrijver en actieve woonbootschipper, speelt een centrale rol in de Groningse kunstscene, exposeert zelf nauwelijks, maar uit bij bijna elke andere tentoonstelling wel zijn kritiek. Genoeg redenen voor Block C om Koetje eens de vrije hand te geven in de kunstruimte aan de Westerhavenstraat in Stad.


‘Mooie ruimte’

Altijd wel kritiek? Zoals? „Nou, neem dit Block C hier”, gebaart Koetje in het rond. ,,Iedereen vindt dit eenbijzondere ruimte. Maar bij de meeste tentoonstellingen hangt er gewoon iets aan de muur of staan er sculpturen op de grond. Iedereen kijkt naar die kunstwerken, en niet meer naar die mooie ruimte.”

 

Daarom legde Koetje de focus op de ruimte zelf. Hij dook eerst in de geschiedenis van het pand, maar kwam niet verder dan wat al bekend is: hier was eerst een vrieshuis, gevuld met ijs. Toen richtte hij zich op de naam:‘Galerie Block C’. Die is afkomstig van een bordje, dat initiatiefnemers Agnes Scholte en Marinus Augustijn toevallig eens vonden. Koetje: „Block C... In het Duits associeer je het misschien met een concentratiekamp. Maar in het Engels is het ‘blokkeren’: blokkeer C.”

 

Smeltend ijs

„Eigenlijk had ik de hele ruimte willen blokkeren, door die te vullen met ijs, dat langzaam wegsmelt”, vertelt de kunstenaar. Maar dat was in de praktijk niet haalbaar, wegens lekkage. Nu heeft hij een klein modelgemaakt, waar tijdens de tentoonstelling elke vrijdag een blok ijs in gelegd wordt. Dit laat heel eenvoudig de geschiedenis van Block C zien: ,,Eerst was het een vrieshuis. Het ijs smelt langzaam weg. Wat overblijft is een expositieruimte.”

Vervolgens vulde Koetje die plek met een reuzenmikado-spel, met ‘prikkers’ van wel drie meter lang. „Vraag me niet hoe ik bij mikado kwam. Maar het bleek op verschillende manieren in mijn verhaal tepassen. Zo betekent ‘mikado’ in het Japans niet alleen ‘keizer’, maar staat het ook voor ‘verheven ruimte’. Dat sluit dus mooi aan op een plek waar kunst getoond wordt.”

 

Spelen met mikado

Marinus Augustijn van Block C vertelt dat er wel 150 bezoekers afkwamen op de openingsperformance,waarbij Klaas Koetje uiteindelijk de bundel van enorme mikadostokken met een flink kabaal op de grond liet kletteren. Daarna gingen mensen al snel het spel spelen. „We willen met deze kunstruimte mensen met elkaar in verbinding brengen. Dat gebeurde hier op een fantastische en speelse manier.”

Inmiddels is het mikado-spel opgeruimd en is de volgende fase aangebroken. Klaas Koetje vertelt over eenboek dat hij geschreven heeft. Daarin probeert een wiskundige een kubus, een bol en een piramide in één figuur te krijgen. „Deze galerie oogt ook wel een beetje vierkant. En nu heb ik er een grote bol in geplaatst.”Verder zijn er twee beamers, die in deze ‘white cube’ kleurvlakken projecteren. Ze richten zich op twee bogen in de muur, waar ooit ramen zaten. Zo legt Koetje ook hier het accent op de ruimte zelf.

 

Ballon in beweging

De videobeelden lijken wat te trillen. „Dat komt omdat de camera de eigen projectie registreert”, legtKoetje uit. „Je krijgt een soort Droste-effect. Omdat de lens steeds wil scherpstellen, krijg je een instabiel beeld. Bovendien werkt die heen en weer wiegende bol als een stoorzender.”


Bezoekers die rondlopen brengen daarmee de enorme ballon in beweging, waardoor ze het videoproces extraverstoren. Het behoort tot de basisprincipes, waar Koetje al ruim veertig jaar mee experimenteert. Volgende week richt hij de laatste fase in met zes video- en geluidsinstallaties.

Bezoekers zullen dan duidelijker merken, hoe ze beeld en geluid beïnvloeden. Terwijl ze rondlopen, zullen ze de ruimte om hen heen ervaren. En dat is precies de bedoeling van Klaas Koetje.

29 jan 2024

zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Attempts to Block C # 2 Nederlands / Engels

 zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempts to Block C # 2        Engels / Nederlands  


ATTEMPT II

As the narrative progresses, the attempt to block the space is once again reconfigured. The rigid and static Mikado Sticks are exchanged with the untethered and free-floating sphere. The narrative significance of Attempt II becomes an ascension to a metaphysical plane, where Attempt O and Attempt I are challenged by the sphere’s expansion of spatial ambiguity. It is as if, Klaas’ storytelling of attempting to block the space is saying that the narrative is unpredictable. Here, the narrative just like the sphere deconstructs the rigidities of interpretation; it exists in a state of simultaneous abyss and totality.


ATTEMPT II

Naarmate het verhaal vordert, wordt de poging om de ruimte te blokkeren opnieuw geconfigureerd. De stijve en statische Mikadostokken worden ingeruild voor een ongebonden en vrij zwevende ballon. De verhalende waarde van Attempt II is een opwaardering naar een metafysisch niveau waarmee Attempt O en Attempt I worden uitgedaagd door de uitbreiding van de ruimtelijke ambiguïteit van de ballon. Het is alsof Klaas’ verhaal van de pogingen de ruimte te blokkeren zegt dat het narratief onvoorspelbaar is. Hier deconstrueert het verhaal evenals de ballon de starheid van de interpretatie; het bestaat tegelijkertijd als afgrond en totaliteit.

Klaas Koetje Attempts to Block C # 3

 Klaas Koetje Attempts to Block C # 2 Sphere







Klaas Koetje Attempts to Block C # 0



Klaas Koetje Attempts to Block C # 0


 





18 jan 2024

zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempt 0, Attempt 1 Nederlands / Engels

English below

Ned
Attempts To Block C

Attempts to Block C is de uitnodiging van Klaas Koetje om te beschouwen wat Block C representeert. Is het een galerie, een keurige white cube waar kunstenaars hun werk kunnen tentoonstellen, of is het een ruimte met een ambigue geschiedenis dat tijdelijk verheven is om een ander doel te dienen? Kan een ruimte los van de tijd een verhaal bevatten of is het de symbiotische relatie tussen kijkers, de kunstenaar en de omgeving dat gezamenlijk betekenis verschaft? Door gedurende de looptijd van de expositie met de betekenissen van Block C te spelen en de locatie binnen dit specifieke gebouw, is Attempts to Block C een reis om het ruimtelijke verhaal van Block C te begrijpen.
Klaas Koetje is een multidimensionale visuele verhalenverteller, schrijver, varend woonschipper en peetvader van veel kunstenaars in Groningen. Terwijl zijn werk dat enkele decennia omspant veel vormen van visuele en tekstuele verschijningen heeft aangenomen, heeft hij voor deze gelegenheid een verhaal in elkaar gezet van vier hoofdstukken dat verteld wordt aan de hand van ruimtelijke verhalende schema’s. Ieder hoofdstuk vertoont zich twee weken en belichaamt pogingen om de ruimte te bezien.
Wat mij vooral verbaasde en nieuwsgierig maakte terwijl ik met Klaas sprak was hoe ruimte in en van zichzelf van het grootste belang is. Het is wellicht zonneklaar dat de keurige witte muren van een galerie vooral onzichtbaar willen blijven om ingebrachte kunst optimaal centraal te stellen. Hoewel het mogelijke verhaal dat een dergelijke ruimte vertegenwoordigt ambivalent blijft. Als ik echter nadenk over de kunsthistorische canon van conceptuele kunst, de kunst die ontmanteld is van esthetische behaagzucht of liever gezegd, de nadruk wil vestigen op beschouwende ervaringen van de omgeving. Binnen dit scenario observeer ik Klaas’ pogingen om een complexe dialoog aan te gaan met de ruimte waarbij de huidige naam losstaat van het gebouw.

...Uiteindelijk blijf ik me afvragen, is Attempts to Block C een subtiele kritiek op white-cube esthetiek, is het een archiefonderzoek dat wordt vertaald in een beeldentaal, is het een verhaal waarin enkel de fictieve wereld overleeft of is het wellicht Klaas’ openhartige herinterpretatie van Block C’s ruimte? Deze vragen blijven terugkeren tussen complexe, raadselachtige verhalen en de eenvoud van materiële vormen en tenslotte, een goed gemaakte simulatie van onze zintuiglijke ervaring.

Klaudija Ylaite 2024

ATTEMPT O
Het verhaal begint bij het archiefonderzoek dat Klaas bracht naar de geschiedenis van het gebouw waar Block C is gehuisvest.
Bij binnenkomst van de expositieruimte staat een schaalmodel van Block C, gevuld met een perfect passend ijsblok dat ons uitnodigt om de proloog te ontcijferen. De miniatuur vormt een eerste stap van de verhalende puzzel die Klaas voor ons heeft voorbereid.
De suggestie is vervat in de vorm van van het materiaal – een kubusachtige miniatuur van Block C’s eigenlijke galerieruimte en een blok ijs. Maar terwijl het ijs langzaam smelt en zijn oorspronkelijke vorm leegloopt wordt de tijdelijke transformatie van de omgeving verteld door het vergankelijke beeld dat inherent is aan de oorspronkelijke functie van het gebouw. Hoewel de karakteristieke vormen tot symbolisch denken aanzetten, is het nadrukkelijk, zoals Klaas me verzekerde, letterlijk en derhalve eenvoudig.

ATTEMPT I
Nadat we onze gewaarwording op de proef hebben gesteld in Attempt O komen we de hoofdruimte binnen waar het eerste hoofdstuk gebruik maakt van de speelsheid van het bekende spel Mikado. Voor dit verhaal zijn de stokken vergroot tot precies de hoogte van de wit geschilderde muren van Block C en de kleurcodes van de stokken zijn enigszins aangepast. Zo’n veranderde configuratie dient niet enkel als eerste poging de ruimte te blokkeren maar voorziet ons van nog een ander puzzelstukje van het verhaal. Gevraagd naar het waarom van Mikadostokken blijkt zijn antwoord terug te voeren op de oorspronkelijke betekenis van het woord Mikado – de verheven ruimte; duidend op het precaire evenwicht tussen de passiviteit van een fysieke ruimte en de betekenis boven de natuurkundige dimensies uittillen.
Dat doet mij denken aan hoe Ilya Kabakov delen van installaties beschouwt als totale installaties. Voor Kabakov is de totale installatie de fysieke ruimte zelf en daarmee het leidende gegeven van de ervaring. Daarmee komt het narratief op de voorgrond in tastbare elementen die in de ruimte zijn gepositioneerd. Alleen in dit geval transformeert de zoektocht om obstructie te plegen in een performatieve handeling waarin het verhaal evolueert tussen de waarschijnlijkheid dat Mikadostokken vallen en Klaas’ opzettelijke betrokkenheid bij de scène.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
English

Attempts To Block C

Attempts To Block C is Klaas Koetje’s invitation to anticipate what Block C signifies. Is it a gallery space, a neat white cube for artists to display works of art, or is it a space with an ambiguous history that has been elevated for the time being to serve a different purpose? Can space outside time frames have a narrative, or is it the symbiotic relationship between the viewers, the artist, and the environment that together activates the meaning? By playing with the means of Block C and its positionality in this particular building, throughout the timescape of the exhibition, Attempts To Block C is a voyage to make sense of Block C’s spatial narrative.  
Klaas Koetje is a multidimensional visual storyteller, writer, captain of a boat, and godfather of many artists based in Groningen. While his work has taken many forms of visual and textual expressions that span through decades, for this occasion, Klaas has crafted a story of four chapters that are told through spacial narrative schemata. As each chapter unfolds every two weeks, they epitomize the attempts of doing space. What particularly stunned my curiosity while conversing with Klaas was how space in and of itself is of the utmost importance. It is perhaps evident that the neat white walls of gallery spaces aim to remain invisible to provide the best spotlight to the artworks that are brought from other places. However, the agency of such gallery space’s possible narrative remains ambivalent. Then again, I ponder through the art historical canon of conceptual art, the art making that is stripped of aesthetic pleasing and rather the emphasis is put on reflective experiences of the environment. In this particular scenario, I perceive Klaas’ attempts as an intricate dialogue with the space for which the utterance of the building’s current name is unearthed. 

... In the end, I still question myself, is Attempts To Block C a subtle critique of the white-cube aesthetics, is it an archival research that becomes translated into visual language, is it a story where only the storyworld survived, or perhaps it is Klaas’ frank re-interpretation of the Block C’s space. These questions continue to linger between complex puzzled narratives to the simplicity of material shapes and at last, a well-crafted simulation of our sensory experience. 

Klaudija Ylaite 2024


ATTEMPT O
The story begins by dwelling on the archival research that Klaas has taken to trace back the history of the building where Block C is situated. 
Upon arrival at the exhibition space, a miniature model of Block C which is filled with a perfectly fitting-sized ice cube invites us to decipher the prologue. The miniature acts as the first activator of a narrative puzzle Klaas has prepared for us. The suggestion lies in material shape —a cubical miniature of Block C’s main gallery space and a cube of ice. Yet, as the ice slowly fuses and its original shape empties; the temporal transformation of the environment is narrated by ephemeral agency inherent in the original building’s purpose. While the characteristic of shapes perchance impels symbolic thinking, its emphasis, as Klaas assures me, is literal and therefore straightforward. 

ATTEMPT I
After stretching our perception in Attempt O, we enter the main space where the first chapter utilizes the playfulness of a well-known game, the Mikado Sticks. 
For this story, the sticks are enlarged precisely to the length of the white-painted walls of the Block C space, and the color coding of the sticks is slightly adjusted. Such reconfiguration acts not only as the first attempt to block the space but at the same time provides us with yet another puzzle piece of the narrative. When asked Klaas why Mikado Sticks, his answer is allocated in the original meaning of Mikado  —to elevate the space; implying a precariousness between the passivity of space and the potential of activating space beyond its physical dimensions. For this reason, I am reminded of how Ilya Kabakov calls installation pieces, that of a total installation. For Kabakov, the total installation is the physical space in itself which is the guiding point of experience. Therefore, the narrative becomes foregrounded in tangible elements positioned in the environment. Only in this case, the quest to obstruct transforms into a performative act in which the narrative evolves between the probability of Mikado Sticks dropping and Klaas’ intentional engagement with the scene.  

15 jan 2024

Klaas Koetje Attempt 1 performance



Attempt 1

foto's Robert Mulder 










 
 
 

 

 

 

 



 

 

Klaas Koetje opbouw



Bijna klaar