WIM
BOSCH HET
PLAN
‘De
werkelijkheid als bouwpakket’* (1992) is de titel van de eerste publicatie van
Wim Bosch. In datzelfde jaar ontving Bosch -die studeerde aan Academie Minerva- de Koninklijke Prijs voor de Schilderkunst. Dit is al weer even geleden en
toch zou bovengenoemde titel nog prima van toepassing kunnen zijn op zijn
huidige werk.
Vanaf 2002 richt hij zich vooral op fotografie. Het gaat hierbij om zelf geschoten beelden zoals bijvoorbeeld in zijn serie Still Life, maar ook om fotografisch materiaal uit boeken, kranten of van het internet. Wat hij hier vindt gebruikt hij als bouwmateriaal voor zijn collage werken zoals het geval is in de meest recente serie Arrangementen, te zien in Block C.
Bosch is bovenal een 'beeldconstructeur', veel van zijn fotowerken worden gedurende een langer tijdsbestek opgebouwd. Laag voor laag, stukje bij beetje, volgens een welhaast schilderkunstig te noemen methodiek.
Een constant motief In zijn werk is architectuur en hij zet dit vooral in als middel om de fragiliteit van de door ons geconstrueerde wereld te tonen. Het universele karakter van dit motief is voor hem aantrekkelijk want onze woonomgeving is bij uitstek één van de zaken die wij als mensen delen. Na onze huid en onze kleding vormt het huis de derde beschermlaag tussen ons en de buitenwereld.
Vanaf 2002 richt hij zich vooral op fotografie. Het gaat hierbij om zelf geschoten beelden zoals bijvoorbeeld in zijn serie Still Life, maar ook om fotografisch materiaal uit boeken, kranten of van het internet. Wat hij hier vindt gebruikt hij als bouwmateriaal voor zijn collage werken zoals het geval is in de meest recente serie Arrangementen, te zien in Block C.
Bosch is bovenal een 'beeldconstructeur', veel van zijn fotowerken worden gedurende een langer tijdsbestek opgebouwd. Laag voor laag, stukje bij beetje, volgens een welhaast schilderkunstig te noemen methodiek.
Een constant motief In zijn werk is architectuur en hij zet dit vooral in als middel om de fragiliteit van de door ons geconstrueerde wereld te tonen. Het universele karakter van dit motief is voor hem aantrekkelijk want onze woonomgeving is bij uitstek één van de zaken die wij als mensen delen. Na onze huid en onze kleding vormt het huis de derde beschermlaag tussen ons en de buitenwereld.
De
intensivering van onze waarneming is ook een constante in zijn werken. De blik
van de kijker tast rond op zoek naar duiding en houvast, hij probeert verbanden
te leggen binnen het werk maar wordt daarbij regelmatig op het verkeerde been
gezet. Wat eerst verbonden leek te zijn, valt bij nader inzien uiteen.
Bosch werkt doorgaans in series en in de afgelopen jaren is het idee van het ‘moderne’ daarin een rol gaan spelen. In zijn werk wordt dit vertegenwoordigd door architectuur concepten die stammen uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog. Zowel de modelbouw huisjes serie Still life als de serie Arrangementen ademen dit tijdperk van wederopbouw en vernieuwing. Een maakbare wereld van vooruitgangsgeloof en vertrouwen in de toekomst. De foto’s van vrolijk gekleurde plastic huisjes uit deze tijd in Still life tonen echter ook beschadigingen, slordige lijmresten, stof, verval en soms de onhandigheid van de maker. In de nieuwere serie Arrangementen zien we afbeeldingen van modelwoningen (‘Besser Wohnen’) waarin de architectuur van die tijd samenvalt met losjes uitgeknipte snippers van krantenfoto’s uit onze tijd. Geen nieuwsfotografie maar marginale en illustratieve beelden die net zo snel bekeken als vergeten zijn. Het tijdloze valt in het beeld samen met het tijdelijke en beide vallen samen uitéén in pixels en rasters.
Bosch werkt doorgaans in series en in de afgelopen jaren is het idee van het ‘moderne’ daarin een rol gaan spelen. In zijn werk wordt dit vertegenwoordigd door architectuur concepten die stammen uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog. Zowel de modelbouw huisjes serie Still life als de serie Arrangementen ademen dit tijdperk van wederopbouw en vernieuwing. Een maakbare wereld van vooruitgangsgeloof en vertrouwen in de toekomst. De foto’s van vrolijk gekleurde plastic huisjes uit deze tijd in Still life tonen echter ook beschadigingen, slordige lijmresten, stof, verval en soms de onhandigheid van de maker. In de nieuwere serie Arrangementen zien we afbeeldingen van modelwoningen (‘Besser Wohnen’) waarin de architectuur van die tijd samenvalt met losjes uitgeknipte snippers van krantenfoto’s uit onze tijd. Geen nieuwsfotografie maar marginale en illustratieve beelden die net zo snel bekeken als vergeten zijn. Het tijdloze valt in het beeld samen met het tijdelijke en beide vallen samen uitéén in pixels en rasters.
*auteur: Arno
van Roosmalen
Wim Bosch woont
en werkt in Groningen
Solo
tentoonstellingen 2009-2019 (selectie) :
Das Eszimmer: Galerie fur Zeitgenössige Kunst, Bonn (DE), 2018 -
Museum Belvedere, Heerenveen, 2017
Galerie Helder, Den Haag, 2017
Wallhouse #2, Groningen, 2016
Galerie NL=US, Rotterdam 2015
Kunstverein Grafschaft Bentheim 2013 (DE),
Kunstverein Bochum, (DE), 2012
Gasunie Groningen, 2010.
Groepstentoonstellingen 2009-2019 (selectie):
Herbert Gerisch Foundation, Neumunster, 2016
Galerie Witteveen, Amsterdam, 2014
Nordwest Kunst, Kunsthalle Wilhelmshaven (DE), 2013
P-art tentoonstellings ruimte, Zwolle, 2013
Noorderlicht Galerie, Groningen,2011
MKgalerie Berlin, Berlin, (DE), 2011.
Das Eszimmer: Galerie fur Zeitgenössige Kunst, Bonn (DE), 2018 -
Museum Belvedere, Heerenveen, 2017
Galerie Helder, Den Haag, 2017
Wallhouse #2, Groningen, 2016
Galerie NL=US, Rotterdam 2015
Kunstverein Grafschaft Bentheim 2013 (DE),
Kunstverein Bochum, (DE), 2012
Gasunie Groningen, 2010.
Groepstentoonstellingen 2009-2019 (selectie):
Herbert Gerisch Foundation, Neumunster, 2016
Galerie Witteveen, Amsterdam, 2014
Nordwest Kunst, Kunsthalle Wilhelmshaven (DE), 2013
P-art tentoonstellings ruimte, Zwolle, 2013
Noorderlicht Galerie, Groningen,2011
MKgalerie Berlin, Berlin, (DE), 2011.
Voor meer info:www.wimbosch.nl